Tytułowa resomacja, określana często mianem biokremacji, to proces rozkładu zwłok poprzez metodę hydrolizy alkaicznej. Twórcą tej metody jest szkocki biochemik Sandy Sullivan – założyciel i dyrektor firmy The Resomation Limited, która oferuje swoje usługi w branży pogrzebowej. Korporacja ta stworzyła pierwszy na świecie resomator, czyli urządzenie, w którym następuje biokremacja ciał osób zmarłych, a także zastrzegła prawnie znak towarowy jakim jest słowo „resomator”. Proces ten opatentowany jest na terenie Stanów Zjednoczonych.
Epidemia szalonych krów
Co z tym wszystkim ma wspólnego epidemia szalonych krów? Otóż proces resomacji został stworzony na zlecenie Unii Europejskiej w 1996 roku. Przed Sandym Sullivanem zostało postawione zadanie możliwie jak najszybszej utylizacji ogromnej ilości martwych krów, tak aby nie dopuścić do rozpowszechnienia się epidemii na terenie całej Europy. Metoda ta doskonale się sprawdziła, a jej pomysłodawca postanowił wdrożyć pomysł w branży funeralnej.
Biokremacja, a środowisko
Częstym argumentem za resomacją jest jej znikomy, negatywny wpływ na środowisko, gdyż nie emituje się tutaj dwutlenku węgla, związków rtęci czy innych szkodliwych związków. Ponadto, metoda ta jest wysoce energooszczędna w porównaniu do kremacji, gdyż zużywane jest około 12% energii potrzebnej do przeprowadzenia procesu kremacji. Jak wskazują badania, w Wielkiej Brytanii za 16% emisji rtęci do atmosfery odpowiadają krematoria. Dzieje się tak, ponieważ razem ze zwłokami spalane są stare amalgamatowe plomby pozostałe w zębach. W przypadku resomacji, po rozpuszczeniu ciała, są one odseparowywane.
Etapy resomacji
Pierwszym etapem procesu resomacji jest włożenie ciała do metalowej kapsuły wypełnionej mieszanką wody i wodorotlenku potasu. Roztwór ten jest podgrzany do temperatury 160-180 stopni Celsjusza, a także utrzymywany jest pod wysokim ciśnieniem, około dziesięciu barów. Wysoka temperatura niezbędna jest do szybszego przeprowadzenia biokremacji zwłok, natomiast ciśnienie utrzymywane w roztworze zapobiega jego wrzeniu. Proces resomacji trwa około dwóch lub trzech godzin, a jedynym co pozostaje z ciała to kości (łatwe do rozdrobnienia w granulatorze) oraz zielono-brązowy płyn, zawierający aminokwasy, peptydy, cukry oraz sole. Prochy mogą zostać zwrócone rodzinie, natomiast płyn może zostać odprowadzony do kanalizacji (jest przyjazny dla środowiska) bądź wprowadzony do ekosystemu (np. wprowadzenie go do parku pamięci lub lasu).
Popularność biokremacji na świecie
Dokładnie już wiemy co to jest resomacja, a także jak przebiega jej proces, więc skupmy się teraz na liczbach. Biokremacja była używana głównie do utylizacji zwierząt, a także zwłok przekazanych uniwersytetom medycznym, ale będących w takim stanie, iż niemożliwa jest już na nich dalsza nauka. Później, resomacji poddano 19 ciał osób zmarłych w Ohio (Stany Zjednoczone) jednakże zmieniono przepisy stanowe i obecnie nie jest o możliwe. Aktualnie komercyjny resomator znajduje się w domu pogrzebowym w Saint Petersburg, Floryda. Ponadto, proces ten wykorzystywany był na zwłokach w Australii. W krajach europejskich nie wykonano jeszcze żadnej resomacji na szczątkach ludzkich, głównie ze względu na problemy natury prawnej.
